ΤΙ ΠΑΙΧΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗ ΛΕΣΧΗ;

Μετά από δύο σχεδόν μήνες ρευστότητας του θέματος, η Φοιτητική Λέσχη του ΑΠΘ άνοιξε. Και όχι μόνο άνοιξε, αλλά σε γενικές γραμμές όλα φαίνονται να λειτουργούν κανονικά και κάτι παραπάνω: πλέον έχουμε (ή μας λεν ότι θα έχουμε) και πρωινό. Επειδή όμως αν κανείς κοιτάξει τους δυο αυτούς μήνες λίγο πιο προσεχτικά, θα δει ότι το θέμα πέρασε σαράντα κύματα για να φτάσουμε εδώ, αξίζει να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά, για να δούμε αν η πραγματικότητα είναι όντως αυτή..

Ξεκινάμε με αυτό:

«Αγαπητές φοιτήτριες, Αγαπητοί φοιτητές ,

 Είμαστε στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε, ότι ξεπερνώντας μεγάλες δυσκολίες και μετά από προσπάθειες των Πρυτανικών Αρχών και του Δ.Σ. της Λέσχης, η Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη θα ξεκινήσει τη λειτουργία της, παρέχοντας δωρεάν σίτιση στους φοιτητές του ΑΠΘ, την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου.

Αναγνωρίζουμε τη θετική στάση της εταιρείας Α. Χούτος – Επισιτιστικές Επιχειρήσεις Α.Ε., που παραιτήθηκε από την άσκηση κάθε ένδικου βοηθήματος ώστε να απεμπλακεί η διαδικασία και να καταστεί δυνατή η άμεση έναρξη λειτουργίας της ΠΦΛ.

 Από τη Διοίκηση της Π.Φ. Λέσχης»

Για ποιο λόγο λοιπόν, να ενδιαφέρει τους φοιτητές του ΑΠΘ, η «θετική στάση της Χούτος ΑΕ»; Επιχειρώντας να εξηγήσουμε γιατί στην συντομότατη αυτή ανακοίνωση για ένα τόσο μεγάλο θέμα, την μισή έκταση καταλαμβάνουν οι ευχαριστίες σε μια ιδιωτική εταιρία catering, να πούμε τα εξής. Για όσους δεν γνωρίζουν, αυτή τη στιγμή, η Φοιτητική Λέσχη ΑΠΘ, λειτουργεί με εργολαβία εστίασης: ένας ιδιώτης, εν προκειμένω η ΑΜΒΡΟΣΙΑ ΕΠΙΣΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΕ, παίρνοντας ένα χρηματικό ποσό από το ΑΠΘ, αναλαμβάνει να σιτίσει τους φοιτητές. Το ποια εταιρία θα το κάνει αυτό, αποφασίζεται μετά την προκήρυξη διαγωνισμού από το ΑΠΘ, όπου τον τελευταίο τον κέρδισε η Αμβροσία, και τον έχασε, προφανώς, ο Χούτος. Ο Χούτος, με τη σειρά του, κινήθηκε νομικά για να προσβάλει το αποτέλεσμα του διαγωνισμού, και άρα η Λέσχη δεν άνοιγε μέχρι το θέμα να λήξει. Μπορούσε, λοιπόν, η Πρυτανεία του ΑΠΘ, να αντέξει δύο φλεγόμενα μέτωπα την ίδια περίοδο, ένα των Διοικητικών, και ένα αυτό της Λέσχης; Για να εξομαλύνει λοιπόν την κατάσταση, λέει το εξής: Σε ευχαριστούμε Χούτε που αποσύρθηκες, ανοίγουμε τώρα με την Αμβροσία και θα στο ξεπληρώσουμε. Μόλις λήξει η τετράμηνη ανάθεση έργου στην Αμβροσία, ο δρόμος για σένα είναι ανοιχτός.

Και εδώ, χρειάζεται να πούμε και μερικά πράματα για τις εργολαβίες σίτισης. Η Φοιτητική Λέσχη ΑΠΘ, εν έτει 2013, ήταν μία από τις λίγες πανελλαδικά, που δεν διατηρούσε εργολαβία σίτισης. Μπορεί η φύλαξη και η καθαριότητα να λειτουργούσαν με εργολαβίες, μπορεί κάποιοι εργαζόμενοι σε αυτές να αποσπάζονταν άτυπα και να δούλευαν ουσιαστικά στην σίτιση, αλλά μήτε Αμβροσία, μήτε Χούτος υπήρχε. ΚΑΜΙΑ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, λοιπόν, από τις Φοιτητικές Λέσχες πανελλαδικά που διατηρούν εργολαβία σίτισης, δεν διατηρεί καθολική δωρεάν σίτιση για τους Φοιτητές, είτε αυτό σημαίνει αντίτιμο που το πληρώνουν όλοι, είτε ένα κομμάτι φοιτητών με βάση ορισμένα κριτήρια κλπ. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα: Πως θα καταφέρει η δικιά μας Λέσχη να συνεχίσει να παρέχει δωρεάν σίτιση; Η απάντηση είναι πως δεν θα το καταφέρει.

Και ενδεχομένως να υπάρχουν αρκετοί προβληματισμοί πάνω σε αυτό, λέμε ότι προφανώς δεν θα συνέφερε την Πρυτανεία να βγει μια μέρα και να πει τέλος στη Δωρεάν Σίτιση, τώρα πληρώστε, μάλλον θα το πάει σιγά σιγά. Για αρχή, της ήταν αρκετό να μας πείσει ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να λειτουργήσει η λέσχη εκτός από την εισαγωγή εργολαβίας σίτισης, κάτι που κρατάει αρκετό καιρό τώρα, με την εκβιαστική από μεριάς της στάση που έλεγε ουσιαστικά ότι όποιος εναντιωθεί στην εργολαβία ας αναλάβει την ευθύνη μη λειτουργίας της Λέσχης. Σε δεύτερο στάδιο, θα προχωρήσει με τα κριτήρια για την δωρεάν σίτιση:

«ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗΣ

Α. Όσοι έχουν συμπληρώσει, το ανώτατο χρονικό όριο, της παροχής δωρεάν σίτισης που είναι: ΟΣΑ ΤΑ ΕΤΗ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ (ελάχιστης) ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΣΥΝ ΔΥΟ (2) ΕΤΗ.

Β. ΟΙ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ / ΝΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΦΟΙΤΟΥΝ ΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ και για όσο χρόνο διαρκεί η στράτευση - φοίτηση. Ο χρόνος αυτός δεν υπολογίζεται στον περιορισμό της προηγούμενης παραγράφου.

Γ. Οι φοιτητές που γράφτηκαν στο Πανεπιστήμιο με ΚΑΤΑΤΑΚΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ή είναι ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΙ ΑΛΛΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι.

Δ. Οι φοιτητές που κατέχουν μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο.»

Σε ένα τρίτο στάδιο, θα γίνει αυτό που περιγράφαμε πιο πάνω: η εργολαβία σίτισης, απ’ όσο φαίνεται, θα περάσει στα χέρια του Χούτου. Η συγκεκριμένη εταιρία έχει αναλάβει τις περισσότερες λέσχες στη βόρεια Ελλάδα, μεταξύ αυτών και τη λέσχη του ΠΑΜΑΚ, όπου ως γνωστό, το καθολικό δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση έχει καταργηθεί, και οι κάρτες σίτισης κάθε χρόνο είναι όλο και λιγότερες. Σ’ αυτό το σημείο, και πάλι η αλλαγή δεν θα είναι του τύπου μια μέρα ξαφνικά θα πληρώνουμε το τρίευρο. Για αρχή με κάρτες σίτισης, για αρχή με «συμβολικό» αντίτιμο (θυμάται κανείς το «συμβολικό» πεντάευρο στα νοσοκομεία το οποίο σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε εικοσιπεντάευρο;), και τα δύο μαζί; Δεν μπορεί κανείς να κάνει προβλέψεις, αλλά το σίγουρο είναι ότι μπορεί, μέσα απ’ όλα αυτά να αναγνωρίσει ότι υπάρχει κατεύθυνση κατάργησης του δικαιώματος μας στη δωρεάν σίτιση, καθώς τα ερωτήματα είναι πολλά:

·         Τι είναι, θεσμικά, για ποιο λόγο και από ποιον έχει περάσει, αυτό που δεν επιτρέπει τη λειτουργία της Φοιτητικής Λέσχης ΑΠΘ χωρίς ανάθεση έργου σε εργολαβία σίτισης, όπως κατ’ επανάληψη έχει δηλώσει η Πρυτανεία;

·         Γιατί ο ίδιος ο Αντιπρύτανης Οικονομικών Γιάννης Παντής αρνήθηκε να απαντήσει, σε μαζική παράσταση των Φοιτητικών Συλλόγων πρόσφατα στην Πρυτανεία, εκτός των άλλων και στο πότε και που θα γίνει ο διαγωνισμός για την εργολαβία σίτισης μετά τη λήξη της εργολαβίας της Αμβροσίας;

·         Γιατί, τελικά, χρειάζεται να υπάρχει ένας μεσολαβητής που θα αναλαμβάνει τις προμήθειες υλικών, την διαδικασία σχεδιασμού της σίτισης, την μισθοδοσία των εργαζομένων, η ίδια δηλαδή η εργολαβία, που θα βάζει λεφτά από τον προϋπολογισμό του Δημόσιου Πανεπιστημίου στην τσέπη της; Τι είναι αυτό που σε τελική ανάλυση έχει αλλάξει και μια διαδικασία που γινόταν επί χρόνια Δημόσια και Δωρεάν, πρέπει τώρα να αποδίδει κέρδος στην κάθε εργολαβική εταιρία;

Για να μην γελιόμαστε, και να μην «πέφτουμε απ’ τα σύννεφα». Είχαμε αναγνωρίσει ήδη από τον Νόμο Διαμαντοπούλου την κατεύθυνση της υποχρηματοδότησης των ιδρυμάτων και της μετακύλησης του κόστους σπουδών στις πλάτες του φοιτητή. Τότε υπήρχαν φωνές που έλεγαν ότι καταστροφολογούμε και άλλα παρόμοια. Μέχρι σήμερα, μια σειρά από καταστάσεις και γεγονότα επαληθεύουν την εκτίμηση που είχαμε: ιδιωτικοποίηση σε μια σειρά από λέσχες, ένα σύγγραμμα ανά μάθημα με τους εισαχθέντες από κατατακτήριες ήδη να μην δικαιούνται κανένα βιβλίο, αλλαγές στους εσωτερικούς κανονισμούς των εστιών, εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, απολύσεις εργολαβικών και διοικητικών. Η συγκεκριμένη κατάσταση με την Φοιτητική Λέσχη είναι ακριβώς το πιο χειροπιαστό παράδειγμα της υλοποίησης τριών βασικών κατευθύνσεων: α) της υποχρηματοδότησης και της μετακύλησης του κόστους σπουδών στο φοιτητή, στις κατευθύνσεις των μνημονίων υπό τις επιταγές ΕΕ και ΔΝΤ β) στο να προχωρήσει η αναίρεση των κεκτημένων του φοιτητικού και λαικού κινήματος: όταν ως φοιτητές στερούμαστε το δικαίωμα συνολικά στην Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, ως απόφοιτοι δεν θα μας φανεί παράξενο να στερηθούμε την ασφάλιση, την περίθαλψη, την σύνταξη κλπ. γ) την κερδοφορία του ιδιωτικού συμφέροντος, μέσα από επενδύσεις σε τομείς και χώρους που ανήκαν στην Δημόσια σφαίρα και εξυπηρετούν κοινωνικές ανάγκες.

Ας θέσουμε, λοιπόν, το εξής ερώτημα: υπάρχει, μακροπρόθεσμα, η δυνατότητα και ο Χούτος να ‘χει τη λέσχη και εμείς να τρώμε δωρεάν; Για μας, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, είναι ασύμβατη η Δημόσια Δωρεάν και κοινωνικού χαρακτήρα Φοιτητική Λέσχη με την παρουσία της εργολαβίας σίτισης.

Τα δικαιώματά μας στη Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση, στη σίτιση, την στέγαση, τα συγγράμματα, δεν χαρίστηκαν. Το αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι δεν αποφάσισε μια τυχαία μέρα κάπου στο παρελθόν το Υπουργείο να μας τα παραχωρήσει. Τα δικαιώματά μας αυτά κερδήθηκαν μέσα από τους αγώνες του Φοιτητικού Κινήματος, προασπίστηκαν σε προσπάθειες αναίρεσής τους από τους ίδιους τους φοιτητές, και μόνο με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσουμε να τα διατηρούμε.

Αυτή τη στιγμή, οφείλουμε να βάλουμε αυτό που λέμε μια κόκκινη γραμμή για το θέμα της Φοιτητικής Λέσχης ΑΠΘ. Αυτή τη στιγμή, να πούμε ότι καμία εργολαβία δεν θα μας αναγκάσει να βάλουμε το χέρι στην τσέπη γιατί η κυβέρνηση κόβει και άλλα από τον προϋπολογισμό για την παιδεία και υποχρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια, γιατί πρέπει να βγάζει και άλλα η κάθε Αμβροσία και ο κάθε Χούτος, γιατί θέλουν να μας πείσουν ότι στο βωμό της κρίσης πρέπει να αναιρεθούν όλα μας τα κεκτημένα, όλα τα δικαιώματά μας που με αγώνα κατακτήσαμε.

Έτσι λοιπόν, το επόμενο διάστημα να συνεχίσουμε να παίρνουμε αποφάσεις μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις ενάντια στην εργολαβία και στην κατάργηση του δικαιώματός μας στη Δωρεάν Σίτιση, να συντονιζόμαστε για αυτό το ζήτημα με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους του ΑΠΘ σε κατεύθυνση πίεσης και της Πρυτανείας και του Υπουργείου για να φύγει ο εργολάβος από το ΑΠΘ. Να δείξουμε ότι στα συλλογικά προβλήματα δεν χωράν ατομικές λύσεις, και ότι οι συλλογικοί αγώνες στο σήμερα μπορούν να νικάν, και η προάσπιση του δικαιώματός μας αυτό θα είναι μια συλλογική υπόθεση και μια συλλογική νίκη.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Συνάδελφε,

Οι γιατροί την τελευταία δεκαετία βιώνουν μια συνεχή επιδείνωση στην εργασιακή τους κατάσταση. Η κυρίαρχη πολιτική τον καιρό του μνημονίου εντείνει ακόμα περισσότερο την προωθούμενη εδώ και χρόνια από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ πολιτική της υποστελέχωσης και της απαξίωσης της δημόσιας υγείας. Άμεση συνέπεια αυτής της πολιτικής ήταν η διάλυση του ΕΣΥ, η συμφόρηση της λίστας αναμονής  και η αναγκαστική υπερωριακή εργασία των γιατρών και των ειδικευομένων ώστε να καλυφθούν τα κενά. Οι “απαραίτητες” -για κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ προφανώς...- περικοπές στα νοσοκομεία οδηγούν σε μήνες απλήρωτων εφημεριών για τους νοσοκομειακούς γιατρούς και ελλείψεις (ακόμα και διακοπή της προμήθειας) σε απαραίτητα αναλώσιμα & φάρμακα! Η εισαγωγή του εισιτηρίου των 25 ευρώ, και η δραστική αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στα φάρμακα οδηγούν στον αποκλεισμό των πιο χτυπημένων από την κρίση κομματιών του λαού από την πρόσβαση στην περίθαλψη. Στην κατεύθυνση αυτή, το τελευταίο χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση συνεχίζει την επίθεση όχι μόνο στα εργασιακά δικαιώματα των γιατρών και των υπόλοιπων υγειονομικών, αλλά και στο δικαίωμα του λαού στην πρόσβαση σε δημόσια, δωρεάν, ποιοτική περίθαλψη.

Το ¨λαμπρό¨ πλάνο της αναδιάρθρωσης

Ούτε ένα χρόνο μετά την είσοδο περίφημου 5ευρου για τα εξωτερικά ιατρεία έρχεται το σχέδιο αναδιάρθρωσης. Πρόφαση αυτού είναι η ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Ήδη 2000 εργαζόμενοι στα νοσοκομεία βγαίνουν σε διαθεσιμότητα και 8 νοσοκομεία σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη αποχαρακτηρίζονται –ενδεικτικά σε Θεσσαλονίκη κλείνουν τα Λοιμωδών, Παναγία, Δερματικών και Αφροδισίων-, μετατρέπονται δηλαδή σε κέντρα υγείας με μοναδική πραγματική λειτουργία εκείνη των εξωτερικών ιατρείων! Τα υπόλοιπα νοσοκομεία, υποστελεχωμένα, θα κληθούν να αναλάβουν όλο το βάρος των εφημεριών, με τους ασθενείς να στοιβάζονται στους διαδρόμους με άμεσο κίνδυνο για την ίδια τους τη ζωή και τους εφημερεύοντες γιατρούς και νοσηλευτές να εργάζονται σε συνθήκες απάνθρωπες. Όταν λοιπόν το ΕΣΥ οδηγείται στο χείλος της κατάρρευσης, μόνη χυδαία απάντηση του τηλεπλασιέ βιβλίων ή αλλιώς υπουργού υγείας Α. Γεωργιάδη είναι ότι είναι υπουργός, αρα θα γίνει ό,τι πει εκείνος! Η προώθηση αυτής της τομής δεν περιγράφει κάποιο “διοικητικό εξορθολογισμό” στο ΕΣΥ, όπως ευαγγελίζονται τα παπαγαλάκια της κυρίαρχης πολιτικής, αλλά στην πράξη σημαίνει  κλείσιμο νοσοκομείων με αποτέλεσμα  την περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας της δημόσιας περίθαλψης. Προφανώς όμως σημαίνει και την ακόμα μεγαλύτερη μείωση θέσεων εργασίας στο ήδη υποστελεχωμένο ΕΣΥ, καθώς παράλληλα, με την εφαρμογή της διαθεσιμότητας, πρόκειται να ανακοινωθούν νέα οργανογράμματα και μειωμένος αριθμός νοσοκομειακών κλινών. Η εκ νέου μείωση κλινών θα έρθει να χειροτερεύσει την ήδη τραγική κατάσταση ελλείψεων, ιδιαίτερα σε κλίνες Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.

Τι σημαίνουν αυτά για εμάς;

Τα κλεισίματα νοσοκομείων και η μείωση των κλινών όμως είναι και προάγγελος της μείωσης των πλεοναζόντων ειδικευόμενων και ειδικών γιατρών, ακριβώς επειδή δεν θα υπάρχουν πλέον κλίνες για να δικαιολογούν το αντίστοιχο προσωπικό. Άμεσο αποτέλεσμα θα αποτελέσει η εκτόξευση των αναμονών για την έναρξη της ειδικότητας και το πραγματικό κλείσιμο της πόρτας του δημόσιου νοσοκομείου για το νέο γιατρό (παράλληλα με το πάγωμα των προσλήψεων!). Δεν είναι καθόλου τυχαιο ότι το Αγροτικό γίνεται υποχρεωτικο. Οι τελειόφοιτοι γιατροί καλούνται να «μπαλώσουν» τις τρυπες που δημιούργησε η «αναδιαρθρωση στην περιφέρεια. Κάτω από άθλιες συνθήκες υποχρεούνται να καλύψουν τις ανάγκες σε πρωτοβάθμια περίθαλψη που θα έπρεπε να καλύπτουν έμπειροι, ειδικοί γιατροί. Κι αυτό μπαίνει ως προαπαιτούμενο για τη λήψη ειδικότητας.Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έρχεται σε αυτές τις συνθήκες να προστεθεί η ιδέα των εξετάσεων για ειδικότητα. Μετακυλίεται έτσι η ευθύνη από το υπουργείο για τις ελάχιστες θέσεις ειδικότητας στον τελειόφοιτο που θα πρέπει να ανταγωνιστεί τους συναδέλφους του για μια θέση. Εν ολίγοις μετά τα 6 χρόνια και με το πτυχίο στο χέρι το υπουργείο έρχεται να πει ότι αυτά δεν είναι αρκετά! Είναι λοιπόν σαφές ότι το μέλλον του αποφοίτου Ιατρικής όχι μόνο «ρόδινο» ή «προνομιούχο» δεν είναι, αλλά πως ο ατομικός δρόμος της επιβίωσης  είναι το μονοπάτι της μετανάστευσης, ο μαραθώνιος του ανταγωνισμού ή το αδιέξοδο της αναμονής.

Οι φοιτητές ιατρικής θα πάρουν θέση

Σε όλες αυτές τις εξελίξεις που προγράφουν το μέλλον μας είναι αναγκαίο να διαλέξουμε πλευρά. Ή θα σφυρίζουμε αδιάφορα κοροϊδεύοντας τους εαυτούς μας ότι το μέλλον μας θα είναι καριέρα και λεφτά, ή  θα βρεθούμε με τον πιο ανυποχώρητο τρόπο στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης του δημόσιου και δωρεάν τομέα περίθαλψης και της αξιοπρεπούς επαγγελματικής κι εργασιακής μας προοπτικής. Μονόδρομος από εδώ και στο εξής είναι ένας πανυγειονομικός αγώνας σε συντονισμό με τις υπόλοιπες υγειονομικές σχολές, αλλά και τους εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας. Αίτημα του δεν μπορεί παρά να αποτελεί το μαζικό άνοιγμα θέσεων ειδικότητας, αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής και στελέχωση του ΕΣΥ, με προσλήψεις, αξιοπρεπή ωράρια και μισθούς. Γιατί το ΕΣΥ που δικαιούμαστε, οραματιζόμαστε και απαιτούμε δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ο σχεδιασμός του υπουργείου περιγράφει. Γιατί δεν θέλουμε να γίνουμε επιστημονικοί μετανάστες του 21ου αιώνα, αλλά να εργαστούμε με αξιοπρέπεια στον τόπο που μεγαλώσαμε και σπουδάζουμε! Και αυτά άλλωστε δεν είναι παρά αιτήματα όλου του ελληνικού λαού, του εργατικού και λαϊκού κινήματος, στο πλαίσιο της υπεράσπισης του αδιαπραγμάτευτου δικαιώματος σε πραγματική δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας περίθαλψη.

ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΗ  ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΦΩΝΗ